32 weken en weer een domper te verwerken...

Vorige week donderdag zaten we op van de zenuwen zitten we in de auto onderweg naar Nijmegen.. 
4 weken geleden inmiddels dat we voor ons kleine mannetje op controle moesten.
4 weken 'rust', 4 weken genieten!, 4 weken druk in de weer om de laatste spullen te regelen en op orde te krijgen.. die 4 weken leken voorbij te zijn gevlogen..

Hormonenbom als ik ben en absoluut geen geduld hebbend loopt het in het ziekenhuis ook nog eens een half uur uit.. Wat lijkt een half uur dan verschrikkelijk lang te duren zeg!! 

We zouden eindelijk te horen gaan krijgen hoe we de bevalling in zouden gaan. En waar en wanneer..
Dachten met wat meer zekerheid naar het einde te gaan en op dat punt eindelijk te weten hoe we er voor staan en hoe we er naartoe kunnen gaan leven.. Maar dat viel weer vies tegen.

We beginnen met de standaard echo controle..
Maar wat is ie in 4 weken tijd toch gegroeid zeg! Je kunt er heel weinig uit opmaken..Ze moest echt weer zeggen waar we naar keken en zelfs dan zag je het soms niet eens.. Heeft te weinig ruimte dus helaas geen mooie foto's meer :) 1900 gram inmiddels en zijn voetje is al 7cm!!!!! 

Dan komt de kindercardioloog mee kijken voor zijn hartje. Ze kijkt mee, ze praten in de medische termen, het is even stil en zegt dan: 'ow maar ik zie dat mevrouw al 32 weken zwanger is en de zwangerschap niet is afgebroken'. PATS.. Weer een klap in ons gezicht.. alsof we die de afgelopen 12 weken nog niet genoeg gehad hebben! We hebben na de controle een gesprek met haar.. En ze is dan ook heel eerlijk naar ons toe.. Hoe pijnlijk het dan ook is.. De situatie van het hartje van ons kleine mannetje is maar 1x terug te vinden in de medische literatuur en die zwangerschap is toen afgebroken. Ze kan ons daarom ook echt geen antwoorden geven omdat ze ook echt niet weten wat het hart gaat doen en wat hun moeten/kunnen doen.. 
zoals mevrouw Reijnders al zegt dat is koffie dik kijken...Zoals je begrijpt is dat alles behalve geruststellend, zo relaxed en fijn onze 4 weken waren, genietend van de zwangerschap en van de rust die erbij kwam kijken..Dat was toch wel echt fijn ten opzichte van daarvoor om de 2 weken in het ziekenhuis zijn (ook al is het ten controle voor onze kleine man ) dus dat hebben we er dan ook zonder twijfel voor over!!
Maar we zullen weten dat we in de medische malle molen zitent!!! En het is nu ook echt gedaan met de rust en het genieten. Positief zijn is nu ook erg moeilijk. Gewoon puur om het feit dat alles wat ze zouden kunnen of moeten doen nog nooit is uitgevoerd of gedaan is.. Tussenstukje tussen de boezems plaatsen is een ingreep die ze dagelijks uitvoeren en we onze hand dus ook niet voor omdraaien. Maar het is niet alleen voor ons 1 groot vraagteken maar ook voor de artsen. dus dat werkt niet echt bemoedigend. 14 juni en 26 juni zijn weer controle afspraken ingepland en dan op 26 juni gaan we de datum van het inleiden inplannen voor 2 weken later!! Dan zitten we op 38 weken en mag ons kleine mannetje komen.. En dan zullen we gaan zien hoe het verder gaat verlopen.. We zullen het op ons af moeten laten komen en hopen op het beste :) 

Liefs Winnie en de kleine friemel